Gefascineerd zijn door het land dat Turkije heet, is alsof je in een giftige relatie verkeert die jarenlang duurt en je hebt nooit de moed om er een einde aan te maken.
Het begint met een bliksem die je recht in je hart raakt, gevolgd door vlinders in je buik en een onkritisch ontzag en dan, als het merkt dat het te veel van je krijgt, begint het onregelmatige golven van duwen en trekken (dat wil zeggen: afstand).
De aanvraag voor een verblijfsvergunning is een echte duurzaamheidstest, net als samenwonen met uw levenspartner uit Turkije. Je leert ineens dingen die je niet per se leuk vindt, maar als je A hebt gezegd … moet je ook B zeggen …
Na een periode van stormen en druk, komt hier het stadium van de huwelijksreis die jaren kan duren of net na een paar weken kan eindigen.
Elke keer als je zo dicht bij het inpakken van je spullen bent om te vertrekken, speelt de andere partij (wat betekent: Turkije) een spelletje met je en kun je gewoon niet gaan. Het komt ineens voor dat het hier gewoonweg prachtig is en als je sommige dingen maar een oogje dichtknijpt, kun je goddelijk gelukkig zijn. Omdat er geen idealen zijn, toch?
In de tussentijd heb je een snelle affaire of een sentimentele afspraak met je eerste, oude liefde (dat wil zeggen: je thuisland) en het lijkt erop dat het de perfecte is, maar dan levert een langer bij elkaar blijven meer problemen op en realiseer je je dat het is verre van perfect.
Eindelijk kom je terug in de liefdevolle armen van je giftige liefde en leef je nog lang en gelukkig (ik wens) ooit (ik wens nog meer!) Tot het weer barst. En dan loop je rond en gromt: heb ik dat niet gezegd?
Tenzij het niet barst …;)
In 2013 publiceerde het tijdschrift “Time Out” in Istanbul een lijst met “Vijftig borden die je te lang in Turkije bent”. Het is geschreven door een Spaanse expat die in Istanbul woont.
De lijst is behoorlijk hilarisch, maar aangezien het voornamelijk Istanbul betreft, zijn er punten die totaal niet begrijpelijk zijn voor een expat die in een andere Turkse stad woont of punten die alleen in theorie bekend zijn (bijv. Wild uitgaan of mosselen eten ’s nachts). Het leven in Istanbul verloopt volgens een ritme dat behoorlijk verschilt van wat we kennen en buitenlanders van over de hele wereld hebben er lol en kennen vaak geen Turks, afgezien van enkele basisuitingen, omdat ze voornamelijk in hun kringen rondhangen of zich omringen met Engels sprekende Turken .
Ik herinnerde me onlangs de lijst toen ik een aantal rare gedragingen van mij opmerkte die ik nog niet eerder had gehad, dus besloot ik een eigen lijst te maken. We kunnen het op dezelfde manier noemen, vooral dat sommige punten hetzelfde zullen zijn, maar ik zou daar een ondertitel willen toevoegen over een ziekte genaamd “turkisization”.
symptomen van turkisering
1. Als u niet een paar kopjes çay bij uw ontbijt drinkt, heeft u ’s middags last van migraine.
2. Bij het bereiden van een maaltijd voor minimaal 2 personen doe je alles in één kom in plaats van alles in porties te verdelen.
3. Als u een eenrichtingsstraat oversteekt, controleert u voor de zekerheid beide richtingen.
4. De oproepen tot gebed vanuit moskeeën maken je ’s ochtends niet langer wakker. Bovendien hoor je ze praktisch niet meer (de hardcore versie: als je ezan hoort, zet je het radiovolume lager).
5. Je maakt geen gewone sandwiches zoals een mens zou moeten doen, maar je scheurt het Turkse brood in stukjes en doopt ze / vult ze met lekkers.
6. Je verandert je kleding: de mannelijke versie – je draagt een atlet (mouwloos shirt) zelfs in de zomer onder je shirt, de vrouwelijke versie – je draagt zelfs in de zomer een dun top / onderhemd onder je shirt.
1. Je wordt “flexibel in de tijd” – je bent overal te laat en je voelt geen spijt.
2. Voor vrouwen: je begint te denken dat alle mannen een verborgen agenda hebben (hardcore versie: en daar heb je redenen voor).
3. Je begint te merken dat de meeste van je vrienden stellen met een gemengde nationaliteit zijn en dat zowel zij als hun tweetalige kinderen geen indruk op je maken. Wat indruk op je maakt, zijn koppels en huwelijken van mensen uit hetzelfde land.
4. Je begint met je tong te klikken in plaats van “nee” te zeggen.
5. Als je een flat deelt, stop je met het verdelen van alles in mijn / zijn / haar boter / waspoeder / brood / thee, maar je gebruikt alles samen en vraagt je je af hoe je het op een andere manier had kunnen doen.
6. Je steekt de straat over (ongeacht de lichten) in alle rust, terwijl je er gewoon zeker van bent dat de auto die op je af komt je geen pijn zal doen.
7. * Opmerking: volg die weg niet * Je maakt je veiligheidsgordels niet vast in de stad omdat “niemand het doet”.
8. U drinkt Turkse thee zelfs bij hoge temperaturen.
9. Je weet hoe, wanneer en waarmee je rakı (anijswodka) moet drinken.
10. U weet dat u in de buurt van Turken niets negatiefs over Ataturk kunt zeggen, en voor de zekerheid vermijdt u over het algemeen politieke discussies.
11. Je loopt rond met je telefoon in je hand.
12. U steekt de straat over op rood licht, zelfs als er een politieagent naast u staat.
13. Je hebt minstens één favoriete Turkse soapopera en de uitzendingstijd is gewoon heilig voor jou.
14. Je bent een fan van Fenerbahçe of Galatasaray of Besiktaş en je hebt tenminste één gadget van de club van het team.
15. Je bent gewend geraakt aan talkshows, nieuws en soapseries die ongeveer 3 uur duren.
16. Je kust beide wangen als je vrienden van beide geslachten begroet.
17. Je hebt een Turkse kraal in je flat of aan je hand / nek / autosleutels.
18. Je noemt vreemden abi, abla, teyze, dayi (broer, zus, tante, oom) en je ziet er niets vreemds aan.
19. U weet dat deze lijst twee keer zo lang kan zijn.
Bang dat de lijst te groot wordt?
Boek dan snel nog een daverende vakantie, bijvoorbeeld in het Long beach resort & spa in Alanya.